कविता - शिर्षक “भन्यो बाँच्नु”

कहाँ सम्म जाऊँ म एक्लै म एक्लै।
खुशीले सहारा दिलाएन कैल्यै।।
लियो जिन्दगीले परीक्षा मलाई।।
भन्यो बाँच्नु सम्झी सधैँ देशलाई।
 
कतै आश थोरै निराशा कतै छ।
भनूँ के गरूँ के छ यस्तै प्रवास।
सँगालेर आशा पर्यो बाँच्नलाई।
लुकाएर छाती भरी देशलाई।।।
 
लुकाऊ म पीडा परेलाहरूमा।।।
झरे आँशु झर्छन् हितैषीहरूका।।
नतड्पा न हावा झझल्को तँ ल्याई।
म बाँच्दैछु सम्झी सधै देशलाई।।।।
 
खुशी लुट्न आँधी कहाँ बाट आयो।
यता जिन्दगीको बिचल्ली बनायो।।
छ मुग्लानमा यो अझै बाँच्नलाई।
लुकाएर छाती भरी देशलाई।।।।
 
कुरी बस्छ बाटो बचेरा अवश्य।।
म फर्कन्छु ल्याई सुनौलो भविष्य।
कुनै पीर छैनन् छ सन्चै मलाई।।।
भनी दे गई यो कुरा देशलाई।।।।।
 
दीप मिलन
७ फागुन २०७४